توبه نامه باب

باب را در ایام ولیعهدی ناصرالدین شاه در تبریز محاکمه کردند و توبه‌ نامه را در آن محضر نوشت و این سند در کتابخانه مجلس جمهوری اسلامی ایران مضبوط است.

در ایام سلف که بهائیان نفوذی بهمزده بودند درصدد از بین بردن این سند برآمدند حریقی ایجاد کرده و در این آتش سوزی سه تابلو اثر کمال الملک از بین رفت .

دوست پرمهرم استاد بوذری این سند را به رأی‌العین مشاهده کرده است .

عباس علوی از مُبَلِغین بهائی که این ناچیز با وی در خانه‌ای مقابل باغشاه که در معیت دوست دیرینم مصطفی علی آبادی بودم به مباحثه پرداخته پس از یک ساعت سکوت نمودند و هر چه بهائیان حاضر در جلسه به وی اصرار ورزیدند که پاسخ این ذره نادار را بدهد لب فرو بست در صورتی که یک پرسش بیشتر مطرح نساختم هیچ مُبَلِغ بهائی را ندیدم که به بهائیت یا به یکی از ادیان معتقد باشند علوی کتابی نوشت به نام «توبه نامه» و مدعی گردید تمامی انبیا توبه کرده‌اند و توبه نامه باب را تأیید نمود .

بابیه مدعی می‌باشند سید باب و صبح ازل امی بوده و درس نخوانده بودند در صورتی که باب دستورداده که اطفال را در مکتب با چوب تنبیه ننمائید زیرا خود باب در طفولیت یتیم بوده و شیخ عابد او را بسیار مورد ضرب قرار داده بهائیان گویند شیخ عابد پیرو باب گردید بها و عبدالبها نیز مدعی امی بودن شدند .

باب و ازل و طفل زائیده شده مکتب او بها و فرزند سیاسی او عباس به فرض اگر امی بودند چه طرفه مطلبی را عرضه داشتند ؟

قرةالعین در مناجاتهای خود چنین گوید :

الهی به آن رحمتی که ما را بدان بود فرمودی و شیئی جز او نبود که ما را از ما ستان و به سر منزل نجات هدایت رسان .

این گفتار اگر از سخنان صوفیه نیست پس چیست ؟

بعضی عکس سیدباب را عکس سید رشتی دانسته و عکس سید را منسوب به باب می‌دانند چون عده‌ای از احفاد سید در گیلان و جمعی در کربلا اقامت دارند قیافه آنان بطلان این نظریه را ثابت می‌کند و بزرگان شیخیه عکسی که از سید رشتی در دسترس است را صحیح می‌دانند .

تصویر توبه نامه باب موجود در کتابخانه مجلس شورای اسلامی که در نشریه پیام بهارستان آذرماه سال 1382 خورشیدی به شمارۀ 30 ص 84 به چاپ رسیده است.

نقل از کتاب باب کیست و سخن او چیست (بابیه – ازلیه) اثر نورالدین چهاردهی – ویرایش و حواشی مسعود رضا مدرسی چهاردهی –  تهران – سال 1397 خورشیدی – نشر آفرینش