شماره مقالات663

و ما جعلنا (ای قدمنا واسبقنا) القبلة (بیت المقدس او جهتها) الّتی كنت (فی اربع عشرة‌ سنة من رسالتك) علیها الّا لنعلم (ای یظهر علمنا الازلی فیعلم انا كنا من الازل نعلم ) من یتبع الرسول (ثابتاً علی التبعیة بكل حال فاذا انقلب متبوعه عن شیئی انقلب هو ایضاً بانقلابه لابنفسه) ممّن ینقلب (بنفسه) علی عقبیه (علی القبلة السابقة) وإن (وانه) كانت (المتابعة) لكبیرةً (صبعة) الا علی الذین هدی الله (ایاهم بهدایته الخاصة بهم السابقة علی جعل اسباب الهدایة لا بهدایته العامة الله اللاحقة بالاسباب و هی الایمان بك ظاهراً) و ماكان الله (ماجرت عادة كرمه تعالی و الوهیته) لیُضیع ایمانكم (بای درجة كان و كیفها كان و فسربالصلاة‌ الی بیت المقدس) انّ الله (تعلیل لماكان او یضیع) بالناس لرؤوفٌ (یصنع بهم صنع الرحمة) رحیم (بالذات سواء ظهر رحمته فی صنعه بخلقه ام لم یظهر).
قرار ندادیم آن قبله ای را كه پیش تر (مدت چهارده سال) بر آن بودید مگر برای امتحان كه بدانیم پیرو رسول كیست و برگردندۀ از پیروی كیست . اگر چه آن قبله خیلی دشوار بود بر مردم كه خلاف میلشان بود مگر بر كسی كه هدایت كرده خدا او را و خدا نخواهد ضایع نمود ایمان شما را عموماً و نماز شما را خصوصاً به واسطۀ اشتباه قبله زیرا خدا ظاهر كنندۀ مهرمانی ذاتی خودش است با بندگانش در ضمن رفتار با آن ها .

عباس کیوان قزوینی

تفسیرکیوان