شماره مقاله 210

19. اي دل چو نصيب تو همه خون شدن است

احوال تو هر لحظه دگرگون شدن است

وي جان تو بدين بدن چه كار آمده ‏اى

چون عاقبتِ كار تو بيرون شدن است

از اين جهت است كه عرب قلب مى ‏نامد يعنى ينقلب كلّ حين بحال و بخيال و الى ‏الله و الى ‏الخلق جهتى ‏الغيب والشهود.

(2) چرا يا براى چه كار و چه علّة غائيه .

(3) اين شعر تصريح به بقاء روح است و به اينكه روح پيش از تن بوده نه آنكه به حدوث تن حادث شده.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام