مقاله شماره 136

فرزانه خراد از نژاد مهبول میباشد . مهبول خوانسالار انوشیروان دادگر بود كه به واسطه جادوی یهودی و حیله حجاب كشته گردید. خراد در شیراز به فیض صحبت آذركیوان نایل شد و سالها ریاضت كشید و مراتب سلوك و عرفان را طی نمود.

موبد درویش خوشی در كتاب خویش بزمگاه درضمن شرح خوارق عادات راجع به خراد می نویسد :

دیدم روزی خراد با اردشیر بابك نژاد یكی از شاگردان آذركیوان روبرو شده همالانه می كوشیدند . هنگامی كه اردشیر خواست شمشیر بر او زند ،خراد به پیكر سنگ تبدیل شد. چون تیغ به بدن او رسید بشكست .

ابن بطوطه نیز شرحی نظیر همین مسئله دریادداشت مسافرت های خویش می نویسد كه یكی از جوكی های دهلی خود را به شكل سنگ بزرگ مكعبی درآورد و سنگ بالای سر او (ابن بطوطه ) معلق شد . موقعی یك بند باز چینی در شهر هنگچو نمایشی داد . در این نمایش مرد افسونگر طفلی را از نظر ناپدید كرد و پس از چند لحظه اعضا و جوارح بریده و مثله شدۀ طفل درست جلو پای تماشاچیان بر زمین افتاد . ابن بطوطه می نویسد كه در هر دو مورد وحشت به قدری شدید و ضربان قلبش چنان تند بود كه مدتی بیهوش گردیده و عاقبت او را با ادویه و مشروبات مخصوص به هوش می آورند[1].

فرزانه خراد به قول صاحب دبستان در سال 1029 هجری (989 ی ) به دار باقی شتافت .

تاريخ زرتشتيان – فرزانگان زرتشتي

رشید شهمردان

[1] . نقل از مجله اطلاعات ماهانه شماره 31 سال سوم مورخه مهر ماه 1329