مقاله شماره 144

فرزانه دادپويه پور هوش آمين از شاگردان فرزانه كيخسرو پور آذركيوان مي باشد . در پارسي و پهلوي استاد بود تازي را نيكو مي دانست به بركت نفس مرشد مراحل سلوك و عرفان را طي نمود و صاحب مكاشفه و معاينه گشت .

فرزانه دادپويه رساله پهلوي آذر گشسب تاليف فرزانه هوشگوي را به اشارۀ مرشد خويش به فارسي ترجمه و آنرا زردست افشار نام نهاد. حكيم هوشگوي چنانكه در آغاز رساله ديده مي شود از مريدان مريد ساسان دوم بوده و رساله را به نام هرمزد شاه تاليف نموده . رساله نامبرده در موضوع شناسايي خرد كه در تمام موجودات علوي و سفلي برتر است . صحبت مي دارد . مي نويسد خرد مهين پيامبر و از همه احسان و بخشش يزدان بهتر و معرفت پيمبران كه به فرمان خداوند يكتا و تقاضاي زمين و زمان ظهور نموده اند به وسيلۀ آن ميسر است و به معاونت آن جهانيان از گمراهي مي رهند و هر كس كه به متابعت برگزيدگان يزدان رفتار نمايد از رنج دو گيتي آزاد ماند .

اينست آغاز رساله : سپاس بيشتر از قياس حضرت مبدع عقل و واهب خير و جاعل كل و فاعل حقيقي كه نورالانوار و رب الارباب است و درود بر سيد و امام عالم امكان عقل اول كه پدر تحقيقي و نور اقرب است و ساير ارباب اجرام علوي و اجسام سفلي از بسايط و مركبات تامه و ناقصه را خصوصا نيز اعظم شت وخشور وخشوران برگزيده يزدان خديو جهان راهنماي مه آباد را كه راهبر ابدالاآباد است و مدبر عالم استحقاق خداوند صفت مملكت كيخسرو حضرت صاحب ناموسي كيوان ايواني كه صاحب الزمان و والي امر است . پس از اين چنين گويد راهرو طريقه حقاني دادپويه ابن هوش آمين كه حضرت صاحب الامري مر اين بنده را امر فرمودند كه رساله حكيم عالم كامل الهي هوشگوي كه به وسايط از شاگردان ناموس تمام ساسان دوم است به نام شهنشاه كشور معدلت هرمز شاه ابن ملك عادل باذل نوشيروان جمع كرده و سلطان السلاطين و ملك الملوك پرويز آن نامه را بهر ظهور براهين كشفيه و نظريه آذر گشسب خوانده ، ترجمه كن به فارسي روشن دري آميخته كه افهام به ادراك آن قادر باشند و بعد از تتميم اين خدمت حضرت امام عادل و انسان مدني كامل اين ترجمه را بخطاب مستطاب زردست افشار سربلند گردانيد.

تاريخ زرتشتيان – فرزانگان زرتشتي

رشيد شهمردان