شماره مقاله247

198 . آن روز كه نيست خود شراب پاكم

زهرى بود ار دهر دهد ترياكم

(امروز) (در سرآب تاكم) (زهر)

زهر است غم جهان(دم جهان)و ترياكش مى

ترياك خورم ز زهر نبود(نايد)باكم

اگرچه پيش آمدهاى آن روز همه ترياق غم شكن باشد از عهده اين غم كه مَى ندارم بر نمى ‏آيد ،و اين هنوز پندار مبالغه فرد خفى است كه مى ‏گويم (پيش آمدهاى آن روز همه ترياك باشد) ولى كجا و كى خواهد ترياق بود دنيا و اجزائش سراسر زهر غم است و ترياق در شش جهت و هفت اقليم بلكه در هشت بهشت نيز منحصر به مى است كه من آن روز ندارم بخورم .

پس آن روز من همه زهر بى ‏ترياق خواهم داشت و زهر بى ‏ترياق بنيانِ هستيم را خواهد برداشت.

رباعیات خیام

عباس کیوان قزوینی