شماره مقاله 290

27. بسيار بگشتيم به گِردِ دَر و دشت

يك كارِ من از گشت همى نيك نگشت

اندر همه آفاق بكشتيم و بكشت

در ناخوشىِ زمانه بارى عمرم

گر خوش نگذشت بارى خوشخوش بگذشت

از كس نشنيديم كه آمد زين راه

راهى كه برفت راهرو باز نگشت

بارى در هر جا به يك معنى است كه مناسب آنجا باشد و اينجا يعنى سهل است زيرا كه كم‏كم سپرى شد و مجتمع‏ الوجود نبود اين لفظ رسم خراسان است كه كم‏كم را خوشخوش مى ‏گويند زيرا هر بدى اگر كم‏كم رو دهد از بديش مى‏ كاهد پس لازم معنى كم‏كم است و اين قسمى از مجاز است كه به علاقه لزوم جائز شده.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام