شماره مقاله 300

209 . با نفس هميشه در نبردم چكنم

وز كرده خويشتن به دردم چكنم

گيرم كه ز من در گذرانى به كرم

زين شرم كه ديدى كه چه كردم چكنم

كه چه تدبيرى كنم كه بتوانم ترك گناه كنم و نمى ‏شود باز به اقتضاءِ نفس گنه سر مى ‏زند و من چون راضى به گنه نيستم درد مى ‏كشم هم درد هم شرم از تو كه ديدى ناهنجار كردارم را چنان درد و شرمى كه به آمرزش هم تمام نمى‏ شود ،هر يك از سه چكنم به يك معنى ديگر است چكنم كه گنه نكنم،چكنم كه گناهم را نه بينى،چكنم كه ديده ‏اى و چكنم كه تو ديده خودت را ناديده كنى و از يادت ببرى و معلومت را معدوم سازى و مرا هم به ياد آن نياندازى تا درد و شرمم تازه شود كه يادش دوزخ من است.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام