شماره مقاله 306

243 . بر سينه غم ‏پذير من رحمت كن

بر حال دل اسير من رحمت كن

بر پاى خرابات رَوِ من بخشاى

بر دست پياله ‏گير من رحمت كن

دل اسيرِ قواى طبيعيه و اخلاق زشت نفسيه بشريه است در اراداتش به ظاهر و اسيرِ سرنوشتِ ازلّى و تقدير الهى است در باطن.

رفتن به خرابات گناهى است كه با پا سر مى‏گيرد و يا نشانه غم و ناچاريست كه از تواردِ مِحَن متوسّل به اين غم‏ شكن مى ‏شود.

يارب به دل اسير من رحمت كن

بر سينه غم‏ پذير من رحمت كن

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام