شماره مقاله 318

30. تا كى ز چراغ مسجد و دود كنشت

تا چند زيان دوزخ و سود بهشت

رو بر سر لوح بين كه استاد قلم

روز ازل آنچه بودنى بود نوشت

تا كى به نادانى ظاهر مى ‏پرستى و مسجد را تشبيه به چراغ مى ‏كنى و كنشت را به دود يعنى آن از خود نور دارد و اين از خود سياهى نه بلكه نور مسجد آن عبادت با جان و با حقيقتى است كه اگر در كنشت هم بجا آرى آن نور را خواهد داشت نور از عمل تو بايد باشد نه از مكان عمل ،و تا كى دوزخ را زيان خود مى‏ پندارى و بهشت را سود نه بلكه سود و زيان تو از جانب خدا است و به تقدير ازلى است بايد اميد تو به خدا باشد نه به بهشت و بيم تو هم از خدا باشد نه از دوزخ.

شرح رباعیات خیام – عباس کیوان قزوینی