شماره مقاله356

. 109 خرّم دل آن كسى كه معروف نشد

در فوطه و در اطلس و در صوف نشد

سيمرغ وش از سر دو عالم برخواست

در كنج خرابه جهان بوف نشد

سيمرغ پرنده موهومى است كه جز نامش كه بطور مَثَل بر زبان‏ ها جاريست نشانى از آن نيست ،لذا گويند مرغ بى ‏آشيانه است كه در عالم ملكوت هم آشيانه ندارد تا از مجرّدات شمرده شود ،مراد از دو عالم ملك و ملكوت است.

بوف نام بوم است يا آماسيدن مرغ است وقت خواب كه گاهى به پاء فارسى هم گويند مثلاً فلانى پوف كرده نشسته ، فرو رفتن به فكر با حيرت و تعجّب و نيافتن مراد غالباً ايجاد اين هيئت در صورت مى‏ كند كه لُپْ ‏ها بر آمده مى ‏شود و در وقت دم دميدن هم اين شكل پيدا مى ‏شود پوف نام اين شكل برآمدگى لپ ‏ها است و مقصود اين است كه در اين خرابه نخوابيد كه تن داده باشد و به فكر و حيرت هم فرو نرفت كه وزنى برايش نهاده باشد بلكه از بى ‏اعتنائى و مأيوسى نه به فكر آنست و نه متحيّر در آن.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام