شماره مقاله361

.  307خواهى كه اساس عمر محكم يابى‏

روزى دو به عالم دل خرم يابى

فارغ منشين ز خوردن باده و مى

تا لذت عمر خود دمادم يابى

عجب آنكه در نسخه ‏اى بجاى عمر زهد است پس مراد طعن به زاهدان است و عطف باده و مَى تكرار است براى وزن شعر.

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام