مقاله شماره137

فرزانه اردشیر از نژاد بابك و از مریدان صاحب حال دستور آذركیوان بود . موبد درویش خوشی در بزمگاه می نویسد كه روزی خراد با اردشیر برای نمایش استعداد خویش به پیكار مشغول گشت. آنگاه كه اردشیر خواست شمشیر بر او زند خراد فورا به مجسمه سنگ تبدیل شد و شمشیر چون به آن خورد بشكست .

به قول صاحب شارستان «فرزانه اردشیر از تلامذه صاحب حال و از ائمه كشف و شهود حضرت ذوالعلوم است برای یكی از متشرعین بهدینان نامه نبشته در آن تصریح به این معنی می كند و می گوید انچه اهل ظاهر می گویند در اثبات معاد جسمانی به دلیلی كه گفته اند معلوم شده كه بر حق تعالی واجب است كه داد مظلوم از ظالم بستاند و بی یقین معلوم است كه در نشاء دنیوی بسیاری از ظلمها واقع شده و می شود كه در همین نشاء انتقام آن ظلم از ظالم كشیده نشده و آن ستمگر جزای خود نیافته پس معلوم شد كه حق تعالی نشاء دیگر برای آدمی تعیین فرموده كه در آن نشاء این مكافات و مجازات ایشان به فعل آید و آن حشر اجساد خواهد بود.

نقل از : تاریخ زرتشتیان – فرزانگان زرتشتی

رشید شهمردان