شماره مقاله 238

166. آب رخ نوعروس رز پاك مريز

جز خون دل تائب ناپاك مريز

خون دو هزار تائب نامعلوم

بر خاك بريز جرعه بر خاك مريز

يعنى همه ‏اش را مريز يا پاك است هيچ مريز و نكته ‏دان باش كه ريختنى آن نيست بلكه خون آن ناپاكى است كه از خوردن اين جوهر پاك به نادانى توبه نموده پس شعر دوم تكرار شعر اول است چيز تازه ‏اى نيست.

كتاب شرح رباعيات خيام – نسخه خطي

اثر عباس کیوان قزوینی