شماره مقاله 223

90. آن مرد نيم كاز اجلم بيم آيد

كان نيمه(1) مرا خوش‏تر از اين نيم آيد

جانى است مرا به عاريت داده خدا

تسليم كنم چو وقت تسليم آيد

(1)يعنى زندگى برزخى پس از مرگ و اين شاهد اعتقاد خيام است به بقاء روح و به بودن تعين جان تعين ملكوتى در طول تعين جسمى تن و مراد از مرا تن است نه نفس ناطقه و شايد لفظ جان مجازاً به معنى مصدرى باشد يعنى زندگى طبيعى پس مراد از مرا نفس ناطقه است مراد از تسليم دوم مرگ است.

رباعیات خیام

عباس کیوان قزوینی