شماره مقاله 232

150. از بودنى اى دوست چه دارى تيمار

وز فكرت بيهوده دل و جان افكار

خرّم بزى و جهان به شادى گذران

تدبير نه با تو كرده ‏اند آخر كار

از آنچه نمی خواستی و هست چرا افسرده ای و پژمرده ای ، خوش مصنوعی باش که خوشی حقیقی به تدبیر تو نیست از حالا تا اخر انتظارش را مدار.

عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام