شماره مقاله 472

90 .آن مرد نیم كاز اجلم بیم آید
كان نیمه(1) مرا خوش‏تر از این نیم آید
جانى است مرا به عاریت داده خدا
تسلیم كنم چو وقت تسلیم آید

(1)یعنى زندگى برزخى پس از مرگ و این شاهد اعتقاد خیام است به بقاء روح و به بودن تعین جان تعین ملكوتى در طول تعین جسمى تن و مراد از مرا تن است نه نفس ناطقه و شاید لفظ جان مجازاً به معنى مصدرى باشد یعنى زندگى طبیعى پس مراد از مرا نفس ناطقه است مراد از تسلیم دوم مرگ است.

عباس کیوان قزوینی

رباعیات خیام