شماره مقاله234

152. افلاك كه جز غم نفزايند دگر

ننهند بجا تا نربايند دگر

ناآمدگان اگر بدانند كه ما

از دهر چه مى‏ كشيم نايند دگر (1)

جهانِ صُوَر تنگنا است تا صورتى محو نشود صورت ديگر پيدا نمى ‏شود .

(1) چون نمى ‏دانند بيخبرانه مى ‏آيند و در اينجا خواهند دانست اما به دام افتاده ‏اند ياراى بازگشت فورى ندارند.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام