شماره مقاله 265

261.اى رفته به چوگان قضا همچون گو

چپ ميرو و راست مى ‏دَو و هيچ مگو

(چپ ميخور و راست ميرو و) (چپ مى ‏خورد و راست برو هيچ نگو)

كانكس كه تو را فكند اندر تك و دو

او داند و او داند و او داند و او

ممكن است كه تكرار نباشد يعنى او داند كه تكميل نفس تو و صلاح حال تو در تك و دو است و او داند كه چند دَو بايد بخورى بيش و كم نخواهد شد و او داند كه اثر و نتيجه همه اين تك و دوها جميعاً چيست و اثر هر يكيك چه.

مراد از رفتن گرديدن و چرخيدن است به دليل تشبيه به گوى نه از جائى به جائى رفتن فقط .گوى از خودش هم موجبات رفتن دارد مانند هوس ماها.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام