شماره مقاله 295

171 . بازى بودم پريده از عالم راز(1)

شايد كه برم ره از نشيبى به فراز(2)

اينجا چو نيافتم كسى محرم راز

زان در كه در آمدم برون رفتم باز

(1) مجردات و غيب .(2) يعنى مجردتر و داراتر از اول شوم به اينكه لطائف موادّ را هم كشيده منضمّ به تجرّد جان خود سازم و چون تنها بودم و معاوِنى براى مقصد خود نيافتم كارى نكردم طرفى نبستم و به همان حال كه آمده بودم برگشتم بى ‏سود و زيان (تا كه برم دمى نشيبى به فراز)(تا بو كه رسم من از).

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام