شماره مقاله 287

23. با باده نشين كه ملك محمود اينست

وز چنگ شنو كه لحن داود اينست

از نامده و رفته دگر ياد مكن

خوش باش كه از وجود مقصود اينست

محمود اگر به معنى عَلَمى باشد (سلطان‏ محمود) مضاف‏ اليه ملك است چونكه آن اوقات هنوز آوازه وسعت مملكت و عظمت سلطنت او بود و اشاره به آيه مقاماً محموداً هم هست و اگر به معنى وصفى باشد صفت ملك است يعنى سلطنة پسنديده كه مالكيّه  و تسلّط بر غم و خيال باشد.

(2) يعنى مترس و باور كن و احتمال ديگر مده.

(3)همين آمدن و رفتن و دور زدن است ،يا همينست كه در اين دوره هست از باب كلشي فيه معنى كلّشي يا آنكه مقصود رعايت وقتِ حاضر است و فراموشىِ گذشته و آينده و يك معنى ابن ‏الوقت صوفيه اسلام است گرچه عوام ابن ‏الوقت را كه يك مَثَل جاريست بر زبان‏ ها مى ‏گذرد به معنى متلوّن غيرثابت بر عقيده دانند.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام