شماره مقاله 308

263 . بردار پياله و سبو اى دلجو(ى)

برگرد بگرد سبزه‏زار و لب جو(ى)

خوشخوش بخرام گرد باغ و لب جو(ى)

بس شخص عزيز را كه چرخ بدخو(ى)

كاين چرخ بسى قدّ بتان مهرو(ى)

صد بار پياله كرد و صد بار سبو(ى)

قدّ به تشديد و كسر دال مشدّد براى وزن شعر به معنى همه اندام است نه بلندى قامت و صد براى تكثير است بنا به قول آنها كه براى عدد بيش از سه مرتبه قائل نيستند كه صد منتهاى عدد مى ‏شود نه تحديد به صد كه هزاران هزار بلكه بيشمار است زيرا آغاز و انجام ندارد و ماده همه صور گذشته و آينده همين آب و خاك و باد كره ما است كه محلّ نقاشى ‏هاى طبيعتِ چالاكِ زبردستِ تيز هوشِ عادلِ نوبت‏دارِ بى‏ فراموشى است چيزى از قلمش نيفتد و ستم و خطا بر قلمش نرود و هر نقشى را بجا زند.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام