Info@razdar.com
شماره مقاله326
216. تا ظن نبرى كه من به خود موجودم
يا اين ره خونخواره به خود پيمودم
چون بود و حقيقت من از او بوده است
من خود كه بدم كجا بدم كى بودم
(چون بود حقيقت مرا از وى بود
اين بود نبود من ز بودِ او بود)
اينجا دال عربى را (موجود) با دال فارسى (پيمود بود) قافيه بسته و اساتيد بويژه قدماء جائز نمىدانند اما توده نظرى به اين عيوب دقيقه ندارند.
***
شرح رباعیات خیام – عباس کیوان قزوینی