شماره مقاله326

216. تا ظن نبرى كه من به خود موجودم

يا اين ره خونخواره به خود پيمودم

چون بود و حقيقت من از او بوده‏ است‏

من خود كه بدم كجا بدم كى بودم

(چون بود حقيقت مرا از وى بود

اين بود نبود من ز بودِ او بود)

اينجا دال عربى را (موجود) با دال فارسى (پيمود بود) قافيه بسته و اساتيد بويژه قدماء جائز نمى‏دانند اما توده نظرى به اين عيوب دقيقه ندارند.

***

شرح رباعیات خیام – عباس کیوان قزوینی