شماره مقاله 383

121 .در ملك تو از طاعت من هيچ فزود

وز معصيتى كه رفت نقصانى بود

بگذار و مگير زانكه معلومم شد

گيرنده ديرى و گذارنده زود

يعنى هزاران بار عفو مى ‏كنى تا بندرت بر يكى عقاب كنى يا آنكه از قديم گيرنده بر خطاها بودى و پيمبرانت مردم را از تو ترسانيدند ،اما هر چه مى ‏گيرى زود هم فرو مى ‏گذارى زيرا مى ‏بينى كه قابل شكنجه تو نيستند.

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام