شماره مقاله386

220 . در پاى امل چو من سر افكنده شوم

وز دست اجل چو مرغ سركنده (پركنده) شوم

زنهار گلم بجز صراحى مكنيد

شايد كه چو پر ز مى شوم زنده شوم

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام