شماره مقاله 377

115 . در چشم تو عالم اَرچه مى ‏آرايند

مگراى بدو كه عاقلان نگرايند

بسيار چو تو شدند و بسيار آيند

برباى نصيب خويش كت بربايند

بر چشم تو ارچه عاشقان بگرايند

نگراى بدان كه عاقلان نگرايند

برباى نصيب خويش كت بربايند

بسيار چه تو شدند و بسيار آيند

هوسهاى طبيعى خودت هر زشتى را جلوه مى ‏دهد تا مرتكب مى ‏شوى اما عاقلان مرتكب نشدند و نخواهند شد بهره تو آن فعليات لائقه به حال تو است تا استعداد طبيعى شخص تو چه باشد و براى چه آفريده شده ‏اى .كت مخفف كه تو را است يعنى غيبيان ياران ملكوتى تو كه از فراقت بيقرارند تو را از اين جهان تن مى‏ربايند و مى ‏برند زى خود . صرف كه به معنى نقل و تحويل است بردن يك ماده كه هويت تو باشد به صيغ مختلفه نُه گانه كه تعينات نفوس نُه فلك باشد در برزخ و محشر.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام