شماره مقاله 397

51. زان باده كه عمر را حيات دگر است (1)

پر كن قدحى گرچه تو را دردسر است

بر نه بكفم كه كار عالم سمر است (2)

بشتاب كه عمر اى پسر در گذر است (3)

(1) عمرى را كه با غم گذرد درشمار زندگى نبايد آورد و هشيار بيغم نادر است ،پس مستى گويا يك نوع ديگرى از زندگيست و غير عادى است.

(2) سمر افسانه ‏ايست كه براى خواباندن گويند.

(3) مباد دمى هشيار باشم و غم جهان را بخورم.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

شرح رباعیات خیام