شماره مقاله 421

. 188سرمست به ميخانه گذر كردم دوش‏

پيرى ديدم مست و سبوئى بر دوش

گفتم ز خدا شرم ندارى اى پير

گفتا كرم از خدا است مى نوش خموش

خموش يعنى پنهان كه از مردم بايد ترسيد نه از خداى كريم و در نسخه ‏اى با واو عطف است كه دو چيز مى ‏شود يعنى اوّلاً كه خودت هم بخور و ثانياً اگر خودت نمى ‏خورى منع خورندگان را مكن زيرا منكر كرم خدا شده ‏اى و فضولى در كار جهانيان كرده ‏اى.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام