شماره مقاله442

فاِنَّ صِراطِىَ‏ المستقيمَ بعابرٍ

يُصِبْن عَلى‏ وادِى العَمى‏ كال قَناطر

چونكه راه راستِ فكرِ راست‏ روِ من كه مندرج در كلماتم است براىِ آن قافله ‏اى كه برخورده باشند به رودخانه بى ‏پل كه مشكلاتِ علوم يا اعمالِ صعبه است مانند پل است كه آنها را عبور مى ‏دهد به نشان دادن راهِ حلِّ معمَّيات و تيسيرِ عسير .

عابر به واحد و به جمع اطلاق مى ‏شود لذا صفتش جمله يُصِبْنَ است كه جمع مؤنّث غائب است امراةٌ عابِرٌ هم مى‏ گويند و كاَل قَناطِر خبرِ اِنّ است به تاويل شَبيهُ القنَاطِرِ جمع قنطرة و مفرد بودن صراط و جمع بودن قناطر با آنكه بايد مبتداء و خبر در افراد و جمع موافق باشند لطفى دارد كه در كلام من پل ‏هاى بسيار است.

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام