شماره مقاله446

.  4قرآن كه بهين (مهين)كلام خوانند او را (1)

گه‏ گاه نـه بــر دوام خوانند او را

برگرد پياله آيتى (2) هست مقيم (آيتى روشن هست)

كاندر همه جا مدام خوانند او را (3)

(1) بهتر آنست كه او منحصر به انسان و آن اعم باشد و خيّام در خيلى جا او را در غير انسان آورده و در اينجا هم سه بار متوالى آورده بايد به سبك خيام مسبوق شده تعجّب نكنيم چونكه حالا جايز نمى‏دانند آوردن او را براى غير انسان (عاقل).

(2) نسخه بدل بهتر از متن است زيرا معنى مقيم را نمى ‏فهميم و آن آيه 18 سوره هل اتى است (و عيناً فيها تسمّى سلسبيلاً)كه گويا آن وقت رسم بوده كه اين آيه را در جام مى ‏كندند تا ميخواران وقت خوردن آن را بخوانند و بدانند كه در بهشت يك چشمه ‏اى هست نامش سلسبيل و يك نام مى هم سلسبيل است در قاموس در ماده س‏ب ل گفته.

(3) مى نزد عرب فراوان نام دارد يكى هم مدام است يعنى على ‏الدوام بايد خورد.

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام