شماره مقاله 461

عرب گويد لاطيب للعيش ما دامت منغصة – لَذّاتُه بِادِّكارِ الموتِ والهِرَمِ يعنى ياد مرگ و پيرى براى آدم خوشى نگذاشته بعلاوه فكر و دانستن آنكه خاك زمين بدن شاهان و ستمگران گذشته است كه لگدكوب ما است شادى را اگر هم باشد از دل مى ‏برد ،دم آخر افسونست تا تكرار قافيه نشود و كنايه از بى ‏حقيقتى و بي مغزى همه امور دنيا و اهل دنيا است و دانستنِ همين هم شادى‏ شكن است. نسخه بدل بهتر از خود متن است.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام