شماره مقاله 477

148 .ياران چو به اتّفاق ميعاد كنيد

خود را به جمال همدگر شاد كنيد

ساقى چو مى مغانه بر كف گيرد

بيچاره فلان را به دعا ياد كنيد

ميعاد مصدر باب مفاعله است هم وعده شدن و مجازاً در زمان و مكان وعده هم استعمال مى ‏شود و گاهى مانند اينجا به معنى گرد آمدن در وعده‏ گاه است مانند لفظ انجمن به پارسى كه هم به معنى مكان است و هم به معنى هيئت اشخاص هم وعده است و هم به معنى گرد آمدن است كه گويند انجمن كردند يعنى جمع شدند.

مى اضافه به مغانه است يا موصوف به آنست كه الف و نون بنابر اول نشانه جمع است و بنابر ثانى براى تشبيه است مانند پوراندخت يعنى دخترى مانند پسر نه پسران و يا براى نسبت است مانند هرمزان يعنى منسوب به هرمز ،و مراد مَىِ خيلى خوب لايق مغان است (علماء گبر).

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام