شماره مقاله 341

31 . چون حاصل آدمى در اين جاى دو در

جز درد دل (1) و دادن جان نيست ديگر(2)

خرم دل آنكه يك نفس زنده نبود (3)

وآسوده كسى كه خود نزاد از مادر (4)

(1) تا زنده است. (2) دم مرگ. (3) تا زاد مرد كه از آمدن به دنيا جز نام نبرد . (4) كه اين نام تنها را هم بر خود ننهاد.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام