شماره مقاله340

107 . چون نيست در اين زمانه سودى ز خرد

جز بى ‏خرد از زمانه بر مى ‏نخورد

پيش آور از آنكه او خرد را ببرد

شايد كه زمانه سوى ما به نگرد

به ازين به ما نظر داشته باشد اما ثمر ندارد زيرا زمانه احمق ذاتى دائمى را مى‏ پروراند نه مست بالعرض موقتى را كه از فرط هوشمندى خود را مست كرده باشد.

رباعیات خیام

عباس کیوان قزوینی