شماره مقاله 335

33 .چون چرخ به كام يك خردمند نگشت

تو خواه فلك هفت شمر خواهى هشت (1)

چون بايد مرد و آرزوها همه هِشت

چه مور خورد بگور چه گرگ به دشت

چون چرخ و فلك هيچ به كام تو نگشت

خواهى تو فلك هفت شمر خواهى هشت

هرگز غم دو روز مرا گرد نگشت

روزى كه نيامد است و روزى كه گذشت

بعضى اين حركة يوميه را از عقل مسلّط بر مجموع هشت فلك مى‏ دانند پس فلك نهمى ديگر لازم نيست ،و اين مطلب شبيه به اجزاء بدنست كه هر جزء جانى دارد غير جان جزء ديگر (به دليل آنكه گاهى يك جزء فلج و بيجان مى ‏شود و اجزاء ديگر زنده‏ اند و جان دارند) و مجموع آنها هم جانى دارد غير جان يكيك.

***

نویسنده: عباس كيوان قزويني

رباعیات خیام