شماره مقاله558

فريده 38

در اسراف و قناعت در خوبی ‏ها

هر كسى باید نسبت  به خوبىِ خودش مُسرف باشد نه قانع و نسبت به خوبى غیرِ خود قانع باشد نه مسرف پس پىِ آن نگردد كه دوست تمام عیارى بیابد زیرا بى ‏دوست نخواهد ماند بلكه با هر كس كه اندك خوبى دارد دوستى كند و توقع خوبى‏ هاىِ دیگر از او نداشته باشد تا آنكه از او بهره برد و از هر دوستى توقّعِ آنچه او دارد داشته باشد نه توقّعِ همه خوبى ‏ها .

امّا خودش به هر درجه ‏اى از خوبى  برسد  قانع  نشود  نگوید  كه  آدم  نمى‏ شود  كاملِ مِن  جمیعِ‏ الجَّهات گردد و اگر این اسراف و این قناعت در همه كس بود نزاع و گِله از دینا برمى ‏خواست و دنیا بهشت مى ‏شد .

میوه زندگانی

از عباس کیوان قزوینی