شماره مقاله748

آماده و پذيرا براى بحث با اقطاب و ثبوت تهيدستى آنان‏

از يك صد و پنجاه و هفت سال بعد از هجرت نبوى (ص) تا امروز، قرب سيزده قرن از پيدايش تصوف مى‏ گذرد.

كليه سلاسل صوفيه اسلامى بنا به اعتقاد به وحدت وجود كه اولين اصل عرفان و تصوف است هيچ يك نم ى‏توانند دينى اختيار كنند و يا پيرو مذهبى باشند.

صوفيه پيرو فلسفه بوده و بنا به اعتقاد خود به فلسفه، نيازى به تبعيت دين ندارند،  البته مراد متكلمين نمى ‏باشد زيرا عامه مردم علماى علم كلام را فيلسوف پندارند و اين غلط مشهور است.

علوم غريبه خلاف نصوص آيات ربانى است. خلاصه اگر به همين منوال ادامه دهد سخن به درازا كشد، لذا سخن را كوتاه كرده و عرضه مى‏دارد كه حاضرم در يك مجمع بنا به قوانين تصوف، تهيدستى مراشد را به اثبات رسانم.

چون مشايخ صوفيه خود را داراى مقامات روحى مى‏دانند لذا اين گفتار در مبحث (اسپرى‏تيسم) نقل شد.

و ضمناً قادرم كه حقانيت اسلام و تشيع اثنى عشرى را از جنبه روحى اثبات نمايم.

کتاب اسپری تیزم

نورالدين چهاردهى‏