شماره مقاله364 50 . دورى كه در او آمدن و رفتن ماست او را نه بدايت نه نهايت پيداست كس مى‏نزند دمى در اين معنى راست […]

شماره مقاله363 40 . دارنده چو تركيب (1) طبايع آراست(2) از بهر چه او فكندش اندر كم و كاست(3) گر نيك آمد شكستن از بهر چه […]

شماره مقاله362 308 . خوشباش كه پخته ‏اند سوداى تو دى ايمن شده از همه تمناى تو دل تو شاد بزى كه بى‏تقاضاى تو دى دادند […]

شماره مقاله361 .  307خواهى كه اساس عمر محكم يابى‏ روزى دو به عالم دل خرم يابى فارغ منشين ز خوردن باده و مى تا لذت عمر […]

شماره مقاله360 خيّـــام زمانــه از كسـى دارد ننگ كو(كاو) در غمِ ايّام نشيند دلتنگ مَى خور تو در آبگينه با ناله چنگ زان پيش كه آبگينه […]

شماره مقاله359 173 . حكمى كه از او محال باشد پرهيز فرموده و امر كرده كز وى بگريز آنگاه ميان امر و نهيش عاجز اين قصه […]

شماره مقاله358 111 . خوش باش كه غصه بيكران خواهد بود بر چرخ قران اختران خواهد بود خشتى كه ز قالب تو خواهند زدن ايوان سراى […]

شماره مقاله357 110 . خورشيد كمند صبح بر بام افكند كيخسرو روز باده در جام افكند مى خور كه منادى سحرگه خيزان آوازه اشْرَبوُا در ايام افكند […]

شماره مقاله356 . 109 خرّم دل آن كسى كه معروف نشد در فوطه و در اطلس و در صوف نشد سيمرغ وش از سر دو عالم […]